Parking w Strefie Kultury

Widok z lotu ptaka

Widok od strony placu rekreacyjnego

Parking w Strefie Kultury

Kategoria: Publiczne, Urbanistyka

Rok: 2020

Status: Projekt Konkursowy

Architekci: Marcin Kwietowicz, Ligia Krajewska, Jakub Pstraś

Współpraca Autorska: Marta Wiśniewska, Marek Martynowicz

Konsultacje: Daniel Przybyłek (konstrukcja), Piotr Gwardecki (drogi), Paweł Adamczyk (PPOŻ)

Wizualizacje: Łukasz Woleński

Lokalizacja: Katowice, Polska

Widok od strony placu rekreacyjnego

Widok od strony placu rekreacyjnego

Na terenie katowickiej Strefy Kultury znajduje się szereg budynków pełniących funkcje publiczne: muzeum, sala koncertowa, hala widowiskowa, centrum kongresowe oraz zespół budynków biurowych. Projektowany parking będzie służył ich obsłudze. Program funkcjnalny o znacznej powierzchni i kubaturze umieszono w dwóch niezależnych od siebie budynkach mniejszej skali, tak, by pomocnicza funkcja nie dominowała otoczenia a obiekt nie konkurował z gmachami wyższej rangi.

Widok od strony Centrum Kongresowego

Widok od strony Centrum Kongresowego

Zlokalizowany na skraju Strefy Kultury budynek wpisano w istniejące porządki urbanistyczne. Bliższy Strefie Kultury budynek południowy nawiązuje do ortogonalnej siatki znajdujących się w bezpośrednim otoczeniu gmachów Narodowej Orkiestry Polskiego Radia i Międzynarodowego Centrum Kongresowego oraz mieszczących biura wieżowców KTW. Nieznacznie obrócony względem tego układu budynek północny staje się zalążkiem pierzejowej zabudowy ulicy Henryka Mikołaja Góreckiego i początkiem nowego miasta, którego pierwszym sygnałem jest powstający właśnie zespół mieszkaniowy Pierwsza Dzielnica.

 

W obrębie zespołu budynków zaprojektowano dwa półotwarte miejskie wnętrza o odmiennym charakterze i funkcji.Zlokalizowany w północno – zachodnim narożniku działki teren stanowi przedłużenie wiodącego od strony Spodka ciągu pieszego przecinającego zieloną doliną dach Międzynarodowego Centrum Kongresowego. Przylegający do skrzyżowania ulic Olimpijskiej i Henryka Mikołaja Góreckiego plac ma wielkomiejski charakter. Umieszczony tu również niewielki, przeszklony pawilon biura obsługi, doskonale eksponowany z głównych dróg dojazdowych do parkingu. Położony niżej i związany z Parkiem Wojciecha Kilara teren jest mniej formalną przestrzenią rekreacyjną. Utwardzona, mineralna posadzka placu wyznacza jednoznacznie granicę parku Wojciecha Kilara oraz sprzyja miejskim sportom, które dobrze odnajdują się w zurbanizowanym kontekście. Można tu pograć w koszykówkę, pojeździć na rolkach i deskorolce czy spróbować akrobacji na rowerze i hulajnodze, a naturalną widownię stanowią schody, które łączą oba poziomy terenu. Komunikację między placami uzupełnia zlokalizowana pomiędzy budynkami rampa i schody.

 

Urbanistyka

Urbanistyka

Projektowane budynki wykorzystują istniejące ukształtowanie terenu lokalizując wjazdy do parkingów na poziomie istniejących ulic. Każdy z dwóch projektowanych obiektów  posiada osiem otwartych kondygnacji nadziemnych. Wysokość kondygnacji nieznacznie zwiększono w stosunku do wymagań określonych w przepisach, zwiększając komfort użytkowania i umożliwiając ewentualną adaptację budynku do innych funkcji w przyszłości. Dodatkowo zwiększono wysokość parterów zapewniając możliwość wprowadzenia usług aktywizujących zarówno dolny, jak i górny poziom działki. Przewidziano możliwość wprowadzenia funkcji rekreacyjnej na zielonych dachach budynków.

 

Charakterystycznym rysem śląskiej architektury jest pragmatyzm, mający dodatkowe uzasadnienie w przypadku obiektu parkingowego o czysto utylitarnym zastosowaniu. Struktura budynku została wyeksponowana w formie wylewanych na miejscu w technologii monolitycznego żelbetu stropów. Bezpieczeństwo na piętrach obiektów zapewnia siatka ze stali nierdzewnej rozpięta między kondygnacjami. Tworzy ona eteryczne, ażurowe fasady obiektów, podkreślając ich ortogonalną formę. Nawiązującą do zlokalizowanych w sąsiedztwie budynków katowickiej Strefy Kultury. Zlokalizowane na krótszych bokach budynków rampy wjazdowe osłonięto blachą cięto ciągnioną, który to materiał wykorzystano do wykończenia elewacji pobliskiego budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego. Została ona jednak zabezpieczona galwanicznie ocynkiem, podobnie jak pozostałe detale projektowanych obiektów.